Włochy/Tunezja: opinie imigrantów na temat Arabskiej Wiosny

Od stycznia 2011 roku wydarzenia w Afryce Północnej doprowadziły do poważnych zmian  w formach (i efektach) globalnego protestu i społecznej partycypacji. Doszło do szerokiego połączenia tradycyjnych form protestu z aktywizmem w sieci, co potwierdza kluczową rolę narzędzi ‘Web 2.0′ w konfrontacji rządów z ruchami opozycyjnymi.

Region Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej był (i jest) fascynującym poligonem doświadczalnym dla mediów i polityki. Stanowi on źródło inspiracji dla wielu niezależnych produkcji, m.in. filmu dokumentalnego zawierającego wypowiedzi imigrantów z Afryki mieszkających we Włoszech. Ten krótki film, zatytułowany #Revolution, został nakręcony w Padwie i Bolonii przez obywateli-reporterów należących do stowarzyszenia Voci Globali [it].

Czym rewolucje były dla imigrantów? Jak dużą rolę odegrał ich zdaniem Internet w odniesieniu do uzyskanych wyników? Wywiady ujawniają zróżnicowane opinie. Są tacy, którzy uważają, że Internet był katalizatorem rewolucyjnych sukcesów. Inni natomiast twierdzą, że serwisy społecznościowe nie mogą zastąpić wyjścia na ulicę.

Oto krótki film #Revolution (11+ min) [wersja włoska z angielskimi napisami]:

#Revolution był pokazywany w Padwie 14-ego listopada, w ramach konferencji “Tunisia, le stagioni dei gelsomini” (Tunezja, jaśminowe sezony) [it]. Wydarzenie było częścią międzynarodowego festiwalu afrykańskiej kinematografii Immaginafrica, zainicjowanego przez Wydział Historii Uniwersytetu w Padwie. Istniejący od w 2005 roku festiwal ma na celu promowanie wiedzy o złożoności kontynentu afrykańskiego, tak aby:

poprawić wizerunek Afryki, który zbyt często jest powierzchowny, zawężony, stereotypowy i zasadniczo negatywny, i który z powodu myślenia wyłącznie kategoriami pomocy rozwojowej, napotyka zbyt wiele przeszkód, żeby faktycznie polepszyć sytuację zainteresowanych. Ten wizerunek w dużej mierze determinuje stosunek do imigrantów, a przecież uważna obserwacja form ekspresji odmiennych kultur i uznanie ich dorobku- przy wydatnym wkładzie samych imigrantów- może przyczynić się do budowania wzajemnie wzbogacających relacji.

Organizatorzy festiwalu od początku jego istnienia promują szeroki wachlarz inicjatyw, m.in. utworzenie  kursu uniwersyteckiego dotyczącego afrykańskiej kinematografii, z naciskiem na produkcje frankofońskie, szczególnie zaś filmy pochodzące z Burkina Faso. Jest to pierwszy tego typu kurs we Włoszech. Oprócz proponowanych wykładów, twórcy kursu dążą do organizowania wymian badaczy włoskich i burkińskich (takich jak  Justin Ouoro [fr], krytyk filmowy), w ramach współpracy pomiędzy Uniwersytetami w Padwie i Wagadugu. “Pégase” [fr], autorstwa Marokańczyka Mohameda Mouftakira, zwycięzca burkińskiego festiwalu filmowego Fespaco 2011 [fr], także był prezentowany podczas Immaginafrica.

Photo taken from the Kenyan short 'Pumzi'

Immaginafrica 2011. Photo taken from the Kenyan short 'Pumzi'

W Padwie pokazane zostały jeszcze dwa inne dokumenty: “Laïcité, inch'Allah!” [fr], nakręcony podczas rewolucji w Tunezji, oraz  “I nostri anni migliori“, zrobiony we włoskich obozach dla uchodźców w Mineo, Mandurii i Palazzo San Gervasio. W dyskusji  po pokazie udział wzięli m.in. młody historyk i aktywista sieciowy Mehdi Tekaya, krytyk filmowy Tahar Chickaoui [fr] oraz Fethi Ouesleti, imigrant z Tunezji pracujący we Włoszech, bohater drugiego z wymienionych filmów. Dyskusję poprowadził dziennikarz i blogger Gabriele Del Grande.

Czy “jaśminowi rewolucjoniści” powinni być zniechęceni wynikami wyborów w Tunezji z 23-ego października? Radość wywołaną wydarzeniami z początku tego roku wyraźnie da się usłyszeć w tym wywiadzie radiowym z Taharem Chikaoui, opublikowanym na stronie Immaginafrica w styczniu [emocje w jego głosie podkreślają historyczną wagę wydarzeń, odczuwalną nawet dla słuchaczy, którzy nie rozumieją języka włoskiego].

Wyniki wyborów pokazały, jak ograniczony jest Internet jeśli chodzi o wprowadzanie innowacji, a także, jak bardzo złożone są warstwy społeczne. 27-ego października tego roku algierski pisarz Tahar Lamri [en] opublikował na swoim Facebookowym profilu tłumaczenie filmu [ar] stworzonego przez Facebookową grupę 10 Millions de Politiciens [ar, fr]. Tłumaczenie brzmi:

Wyborów nie wygrywa się w Internecie/ Nie wygrywa się ich bawiąc się w turystę pośród ludzkich problemów/ Nie wygrywa się ich, jeżeli pierwszymi słowami wypowiedzianymi przez mikrofon są: populizm, elity, niedouczone społeczeństwo, sekularyzm ponad wszystko/ Przegrywa się je, ponieważ intelektualista zna Brechta, ale nie ma pojęcia o ludziach/wyborów nie wygrywa się piosenkami. Kosmici pomylili Tunezję z Marsem i dlatego przegrali..

E-book “70 chilometri dall'Italia” (70 km od Włoch), zredagowany przez Voci Globali (ze wstępem autorstwa Mehdiego Tekayi) , także został zaprezentowany na konferencji. Na fali sukcesu pierwszego wydania, opublikowanego wiosną przez quintadicopertina.com,  książka została gruntownie poprawiona i zaktualizowana, tak aby uwzględnić wybory z 23-ego października, reakcje na ich wyniki oraz związane z nimi perspektywy. E-book przedstawia szeroką panoramę historyczną i polityczną, a także wybór najważniejszych postów na ten temat, publikowanych wcześniej na stronie Global Voices in Italiano.

Pragniemy podziękować następującym osobom za wywiady w filmie dokumentalnym: Fabrice Dapnet, Mariange Sibi, Bacem Bjaoui, Tchouadeu Pouatcha Ulrich, Cheikh Ba, Hakim Jabrani, Zineb Naini, Souad Maddahi, Yassine Baradai, Diop Alioune Badara.

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.