Egipt: Wszystkie sprawy są równe, ale niektóre są równiejsze od innych

Egipski bloger Malek Mostafa zastanawia się, czy postanawiamy bronić wszystkich słusznych spraw, czy też mamy skłonność do preferowania niektórych spraw względem innych [arab.].

Wszystko zaczęło się w trakcie obchodów Dnia Pracy, które miały miejsce na Placu Tahrir w Kairze 1 maja 2011 roku; niektórzy ludzie byli zirytowani wymyślną sceną ustawioną na placu w celu uczczenia tej okazji. Malek usiłuje zrozumieć, dlaczego tak się stało.

One of the protesters in Tahrir Square during the Labour Day celebrations, carrying one of the most famous quotes taken from The Communist Manifesto by Karl Marx and Friedrich Engels, Workers of The World, Unite! Photo by Maggie Osama used under Creative Commons (CC BY-NC-SA 2.0).

Jeden z protestujących na Placu Tahrir podczas obchodów Dnia Pracy, niosący plakat z jednym z najbardziej znanych cytatów z Manifestu Komunistycznego Karola Marksa i Friedricha Engelsa: „Robotnicy wszystkich krajów, łączcie się!” Zdjęcie autorstwa Maggie Osama, wykorzystane na licencji Creative Commons (CC BY-NC-SA 2.0).

Malek pisze:

كان مشهد مستفز جدا بالنسبة لي, اني اشوف المسرح اللي تم نصبه في الميدان عشان يغني عليه علي الحجار.
انا مبفهمش اوي في اسعار الحاجات دي, بس واضح انها غاليه اوي ومعديه كام عشرتلاف.
وتفهمت تماما, شعور المتظاهرين اللي قرروا يحتلوا الخشبه, ويعترضوا ع وجود احتفاليه بالمنظر دا”نفس الناس كانت قابله تماما في الاعتصام التاني انه يبقى في مطربين بيغنوا, وكانوا بيغنوا معاهم, بس المطربين دول كانوا بيغنوا ع المنصه العاديه, وبمكبرات صوت عاديه, من غير اي حاجه فخمه
Scena ustawiona na placu tego dnia wydawała mi się bardzo prowokująca. Została ona przygotowana dla [egipskiego piosenkarza] Ali El-Haggara. Nie znam się na kosztach organizowania takich imprez, ale na pewno kosztowało to kilkadziesiąt tysięcy funtów egipskich.
W pełni rozumiałem uczucia protestujących tego dnia robotników, którzy postanowili zająć tę scenę i wyrazić swoją niezgodę na obecność tak kosztownego koncertu. Ci sami ludzie nie sprzeciwiali się piosenkarzom śpiewającym na placu podczas strajków. Zwykle nawet śpiewali razem z nimi, ale tamci piosenkarze występowali na zwykłych scenach i korzystali z podstawowych, powszechnie stosowanych systemów nagłaśniających.

Malek kontynuuje:

مش فاهم, عمال ايه دول اللي معاهم عشرات الالاف عشان يجيبوا خشبة مسرح بالشكل دا ؟
ومين اللي معاه الفلوس دي وبيسمي نفسه منظمة حقوقيه, وبدل ما يصرفها ع “العمال” يصرفها ع الحج علي الحجار ؟
Nie rozumiem tego. Którzy robotnicy mają do dyspozycji kilkadziesiąt tysięcy funtów, które mogą przeznaczyć na postawienie takiej sceny?
I jacy ludzie mogą wydać tak ogromną ilość pieniędzy i mimo to określać się jako organizację broniącą praw człowieka? Dlaczego nie wydają tych pieniędzy na potrzebujących robotników, tylko na zorganizowanie koncertu?

Następnie Malek przechodzi do rozważenia swojego podstawowego pytania, usiłując określić, dlaczego niektóre sprawy przyciągają więcej uwagi niż inne:

بالنسبة لشخص زيي مستفز اوي, ان عامل او فلاح, او صنايعي, مايلقيش غير منظمة او اتنين حقوقيه ممكن تمثله بجد, وتشتغل عليه بجد, وواحد شبههي, يوم ما حيحتاج حاجه حيلاقي 50 منظمة تشتغل له, مش لشئ غير ان اسمه حيبيع لهم, وحيجيب لهم تمويل
Zastanawia mnie to, że istnieje tylko kilka organizacji broniących praw chłopów lub robotników, podczas gdy ktoś taki, jak ja, może łatwo znaleźć 50 organizacji, które będą bronić jego praw, wyłącznie dlatego, że ma znane nazwisko, którym te organizacje mogą się posłużyć, aby promować swoje działania i uzyskać więcej funduszy.

Dodaje więcej powodów:

وطبعا عشان الشغل ع العمال او غيرهم من الفئات, مش نفس الوجاهة الاجتماعية بتاع الشغل ع حرية الرأي والتعبير, مع الفنانين, والمزز, والمثقفين, وجرائد وتليفيزيونات ويالا هيصه, فحتى المنظمات اللي كانت شغاله بشكل متفرد ع العمال, جزء منها حول نشاط
طبعا حيبقى لطيف تكون مدير-منسق-مشرف في منظمة شغاله ع قضية رأي عام جباره, ع انك تكون نفس الصفات السابقة وشغال ع عامل او فلاح او صنايعي الخ

.

Obrona praw robotników jest z pewnością mniej prestiżowa niż występowanie w obronie takich spraw, jak wolność słowa, na których koncentruje się uwaga opinii publicznej.
Bycie przywódcą organizacji zajmującej się sprawami przyciągającymi opinię publiczną jest bardziej interesujące niż zajmowanie podobnego stanowiska w organizacji, która broni praw chłopów lub robotników.

Malek podsumowuje swój pogląd na to, w jaki sposób rynek kieruje ludzkimi decyzjami dotyczącymi popieranych spraw:

برضه الشغل مع الناس النضيفه بينضف.
وطبعا مافيش مانع,انك تشوف المزاج العام رايح لفين عشان تكون وسطه, مره دستور, مره استفتاء, مره انتخابات, وممكن كوميكس ومدونين ونشطاء انترنت كمان

.

Praca ze znanymi ludźmi sprawia, że człowiek staje się bardziej znany.
Dlaczego nie podążać za rynkiem? Konstytucja, wybory, komicy i cyberaktywiści.

Na koniec warto zastanowić się nad tym, dlaczego decydujemy się popierać pewne sprawy w większym stopniu niż inne. Nie wiem, czy takie postępowanie jest etyczne, czy nie.

Czy chodzi o korzystanie z podwójnych standardów, czy też do natury ludzkiej należy to, że każdy z nas ma własne preferencje i priorytety i popiera te sprawy, które są bliższe jemu i jego zainteresowaniom?

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.