Kubańscy filmowcy przejmują technologie cyfrowe

Nowa era filmowców aklimatyzuje się na Kubie według artykułu opublikowanego w New York Times [en]. Artykuł opowiada historię Sebastiána Miló, kubańskiego reżysera, posiadającego zaledwie tyle pieniędzy, aby wystarczyło na zatankowanie starego autobusu, który zabierał jego zespół by filmować co dzień serial, nie mówiąc już o wystarczającej ilości pieniędzy by wypłacić aktorom ich gaże.

Lecz Mr. Miló, 33-letni kubański filmowiec, miał kamerę cyfrową Canon 5D i historię do opowiedzenia. Dlatego, podczas pewnego, frenetycznego tygodnia w maju 2011 roku nakręcił on „Truckdriver” (tłum. „Kierowca ciężarówki”), nerwowy 25-minutowy film o przemocy w jednej z osławionych wiejskich szkół z internatem, gdzie miliony Kubańczyków spędzały część edukacji szkoły średniej.

 

Bloger i krytyk filmowy Juan Antonio García Borrego w sierpniu 2011 roku zastanawiał się [es]:

No se trata solo de enseñar a las personas a manejar una computadora, sino impulsarlos a que mantengan con esas tecnologías un espíritu creativo y liberador. ¿Cómo lograrlo? Ahí está el detalle, como diría ese gran filósofo de la vida que fue Cantinflas.

Nie chodzi jedynie o uczenie ludzi jak używać komputera; chodzi o zmuszenie ich do używania tych technologii z kreatywnym i wolnym duchem. Jak to zrobić? W tym problem, powiedziałby wielki filozof życia Cantinflas.

Wygląda na to, że cieszący się uznaniem filmowcy i nowi reżyserzy rozpoczęli przejmowanie nowych technologii, aby ograniczyć koszty produkcji efektów audiowizualnych oraz by opowiadać historie, które w przeciwnym razie nie ujrzałyby światła dziennego.

Podczas premiery filmu „El Benny” z 2010 roku, reżyser Jorge Luis Sánchez, powiedział [es]:

Con el desarrollo de la tecnología digital es posible tener más acceso a cámaras y computadoras donde se puede editar y, en la medida que tenemos más acceso, podemos soñar y sacar a la luz al director que llevamos dentro.

Z rozwojem cyfrowej technologii jest to możliwe, że można mieć większy dostęp do kamer i komputerów, gdzie ktoś może dokonywać edycji, a poprzez większy dostęp możemy marzyć, i wszystko to pozwala wyzwolić naszych wewnętrznych reżyserów.

Artykuł w New York Times odnosi się także do Carlosa Lechuga, 29-letniego filmowca i reżysera niezależnego filmu „Melaza”. Film został oceniony przez kubańskiego krytyka Deana Luisa Reyes'a  [es] by opowiedzieć „nową historię typowego przetrwania kina narodowego”.

Melaza, directed by Carlos Lechuga.

„Melaza”, wyreżyserowana przez Carlosa Lechuga.

Aldo y Mónica sobreviven a todo poniendo su relación por delante. Son una pareja hermosa y lozana que defiende una convivencia donde falta de todo, menos cariño. Su esfera social es parte de ese universo inane: ella hace inventario y revisa el funcionamiento de las maquinarias del central, adonde va a “trabajar” cada jornada; él enseña a un puñado de niños en una escuelita desconchada y da clases de natación en una alberca vacía.

Aldo i Mónica przetrwają wszystko dzięki postawieniu swojego związku na pierwszym miejscu. Są piękną parą i mocno bronią koegzystencji, której brakuje wszystkiego tylko nie miłości. Ich krąg społeczny jest częścią bezmyślnego wszechświata: ona robi inwentarze i sprawdza czy maszyny działają w elektrowni, gdzie chodzi co dzień „do pracy”; on uczy garstkę dzieci w małej, popadającej w ruinę szkole dając lekcje pływania na pustym basenie.

Projekt wygrał różne nagrody łącznie z funduszem Huberta Balsa na rozwój scenariusza, funduszem Cinergia dla debiutanckiej produkcji i programem Ibermedia, który pozwolił mu by „do pewnego stopnia stawić czoła finansowym kwestiom”, oznajmił [es] Lechuga.

‘Kubańczycy robią filmy pełnometrażowe, krótkometrażowe, dokumentalne i animacje, często jedynie z kilkoma przyjaciółmi i jakimiś zespołami budżetowymi- oraz z niewielką pomocą od państwa i Kubańskiego Instytutu dla Filmu i Przemysłu Filmowego”, zakończył New York Times.

 

 

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.