Sudan Południowy: Nareszcie wolny!

Ten artykuł jest częścią relacji specjalnych z Referendum w Sudanie Południowym 2011.

Afryka ma nowe państwo: Republikę Sudanu Południowego [ang.]. Dziewiątego stycznia 2011 w Sudanie Południowym, odbyło się referendum w sprawie pozostania częścią Sudanu, które było elementem Całościowego porozumienia pokojowego z 2005 podpisanego pomiędzy rządem centralnym Chartumu a Ludowym Ruchem Wyzwolenia Sudanu (ang. Sudan People's Liberation Movement, SPLM).  Po niemal jednogłośnym wyborze (99%) niepodległości od północy, niepodległość Sudanu Południowego została ogłoszona 9 lipca 2011.

Dzieci w czasie uroczystości nadania niepodległości Sudanowi Południowemu
Zdjęcie dzięki uprzejmości Matata Safi.

Anthony Kamba przygląda się wyzwaniom [ang.], przed którymi stoi Sudan Południowy:

Jednak rząd stoi przed wyzwaniami, które obejmują zarówno osobiste jak i grupowe żale. Tego rodzaju niezadowolenie musi potraktować z uwagą, tak by upewnić się, że nikt nie sięgnie po broń przeciwko własnemu rządowi.

Są wciąż przywódcy grup jak buntownicy George Athor, Abdel Bagi Ayi, którzy nadal podnoszą głosy protestu przeciwko reprezentacji rządu i jego strukturom. Korupcja jest kolejną kwestią, która sprawia, że takie grupy posuwają się do użycia zaciekłych środków w celu osiągnięcia tego, do czego dążą. Prezydent Kiir musi stawić temu czoła.

Miejscowy Szef Abahala Primo także wskazał na korupcję jako problem, który rząd powinien zwalczyć. Abahala chce, by dano tradycyjnym przywódcom, takim jak on, przestrzeń do udziału w budowaniu ich państwa.

Flaga nowej Republiki Sudanu Południowego.

Ugandyjska blogerka Rosebell Kagumire uważa, że Sudan Południowy narodził się w odpowiednim czasie [ang.]:

Sudan Południowy narodził się w czasie, gdy Afryka zrobiła znaczące kroki w rozwoju, nie tak jak było to w latach sześćdziesiątych. Z ludnością nieliczącą nawet połowy tego co mój kraj Uganda, Sudan Południowy będzie potrzebował sąsiadów, którzy już są o krok do przodu w każdym sektorze; optymistycznie uważam, że będą atutem. W Sudanie kobiety stanowią 60 procent populacji, jednak 80 procent z nich jest analfabetkami. Wzmocnienie pozycji kobiet w Sudanie Południowym będzie kluczem do szybszej poprawy szarych wskaźników rozwoju. Pamiętam spotkanie z kobietą w czasie wycieczki do Sudanu, która powiedziała, że nie chciały być jak kobiety z Erytrei, „które walczyły, ale ostatecznie, gdy ogłoszono niepodległość, zostały zepchane z systemu i powiedziano im, że ich miejsce jest w kuchni.”

Rosebell wspomina [ang.] ostatnią podróż do Dżuby:

W kwietniu pracowałam w Dżubie z liderkami projektów obywatelskich. Dżuba to tygiel. To miejsce, gdzie Wschodnia i Centralna Afryka spotyka się z  Północą i Rogiem Afryki. To najbardziej różnorodna stolica afrykańska jaką odwiedziłam. Kierowcą mojego Boda Boda był dwudziestolatek. Urodził się w Torit, mieszkał w Masindi w zachodniej Ugandzie, potem w Kenii, po czym ostatecznie wrócił do Sudanu. Włada dziesięcioma językami. Dla integracji, język jest najważniejszy. Większość Sudańczyków przez wiele lat mieszkało w Ugandzie, Kenii czy Etiopii. Te doświadczenia można wykorzystać w doprowadzaniu do zmian w nowej republice. Sudan Południowy może wykorzystać zwyżkujące w Ugandzie sektory, takie jak edukacja, gdzie osoby kończące studia przez wiele lat nie mają pracy.

„Na niepodległość [Sudanu Południowego] z pewnością warto było czekać 63 lata,” pisze Moezi Ali [ang.]:

Wydaje się, że Południe mogło z łatwością uzyskać niepodległość 63 lata temu, jednak różnice plemienne miałyby niesamowity wpływ na kraj. Teraz jednak wydaje się, że jest poczucie zjednoczenia. Południowcy są dumni z bycia narodem, nie plemieniem. Nieco sentymentalnie mówiąc, na niepodległość warto było czekać 63 lata.

„Świętując powstanie naszego najnowszego państwa musimy pamiętać o roli, jaką odegrały zasoby w kształtowaniu warunków naszego człowieczeństwa,” pisze Phoebe Fletcher [ang.]:

Świętując powstanie naszego najnowszego państwa musimy pamiętać o roli, jaką odegrały zasoby w kształtowaniu warunków naszego człowieczeństwa. Nadal musimy kontrolować działania krajów związane z handlem. Pomyśleć dziś o  ludziach dotkniętych. Ryzyko konfliktu jest wysokie: analitycy wskazują na słabo rozwiniętą infrastrukturę Południa oraz doniesienia prasowe z Kordofanu Południowego. Sudan zostanie również dotknięty rosnącym wschodnioafrykańskim kryzysem żywnościowym, który dotkną niemal 10 milionów ludzi. Sto lat, Sudanie Południowy: życzymy ci wszystkiego najlepszego.

Sudanese Optimist [ang.] wskazuje pięć etapów żalu, przez który przeszli obywatele Północy po referendum:

Wraz z szybko zbliżającą się niepodległością Sudanu Południowego, obywatele Sudanu Północnego godzą się z największą zmianą w historii ich kraju. Dla wielu, wspieranie niepodległości ma słodko-gorzki posmak lub zabarwione jest żalem retrospektywnym. Inni są nieskrępowani  i zadowoleni z niepodległości, choć radość może być czasami wynikiem podejście do secesji jako „krzyżyka na drogę”. Dostrzegłam wiele reakcji i emocji jakie wywołała niepodległość Sudanu Południowego wśród obywateli północy; obserwacje te oparłam na znanym modelu Kübler-Ross dotyczącym radzenia sobie ze stratą, powszechnie znanym jako „Pięć etapów żałoby”. Obserwacje te poczynione są jedynie z perspektywy ludności Sudanu Północnego, ponieważ zakładam,  że niemal jednomyślne opowiedzenie się za secesją Sudanu Południowego jest wystarczającym dowodem na to, że nie jest to powód do żałoby.

Kobiety w Sudanie Południowym świętują narodziny nowego państwa
Zdjęcie dzięki uprzejmości Matata Safi.

Susan nie może znaleźć słów [ang.], by wyrazić radość swoją i innych Kenijczyków z powodu niepodległości Sudanu Południowego:

Wielu z nas Kenijczyków nie może wyrazić swojej radości z powodu naszych przyjaciół z Sudanu Południowego, którzy żyli z nami przez wiele lat jak z rodziną, byli niczym Kenijczycy i przywykliśmy do nich. Mięliśmy nadzieję na zakończenie opresji jak i na separację i modliliśmy się za to, nie można było sobie wyobrazić, że to się stanie.

Po podpisaniu porozumienia pokojowego przez zmarłego dr Johna Garanga, założyciela SPLA, tu w Kenii, jego nagłej śmierci, zdawało się, że to koniec porozumienia pokojowego i że wszystko wróci do starego porządku. Przynajmniej była jakaś poprawa po umowie podziału władzy, która ostatecznie doprowadziła do separacji. To smutne, że dr John Garang nie żyje i nie może być świadkiem tej historycznej chwili.

Brak mi słów, by wyrazić moją radość i radość wielu Kenijczyków po tym jak widziała sceny wojenne, stracone życia, uchodźców, skutki jakie wojny przyniosły swoim ofiarom, brak rozwoju i infrastruktury na południu i wiele innych problemów, z którymi się zmagali.

Jak doszliśmy do tej historycznej chwili? Moezali zabiera nas w przeszłość [ang.]:

Na początku dwudziestego wieku, kiedy Sudan był pod administracją imperium brytyjskiego, wielu uważało, że Brytyjczycy systematycznie izolują Południe od Północy. W rzeczywistości, sytuacja była o wiele bardziej skomplikowana.

Z samych tylko obserwacji, Brytyjczycy zdali sobie sprawę z różnic pomiędzy północą a południem kraju, które dotyczyły wyglądu fizycznego, kultury i zachowania socjologicznego. Pojęli, że ludzie z południa mieli więcej wspólnego ze swoimi południowymi sąsiadami, tj. Ugandą Północną, Kenią czy Kongiem.

Jednak wówczas Brytyjczycy również zdali sobie sprawę, że pomimo współdzielenia ubóstwa z sąsiadami z południa, ludność Sudanu Południowego w rzeczywistości była w bardziej tragicznej sytuacji. Jak było do przewidzenia, doprowadziło to Brytyjczyków, z jarzmem historii zżerającym ich sumienie, do uznania, że zjednoczenie południa Sudanu z północą da południowcom szansę na rozwój.

W tamtym okresie północ była bardziej rozwinięta, zaznajomiona i była produktem podbojów różnych imperiów na przestrzeni wieków.

Ta teoria działała tylko na papierze.

Miniaturka oraz zdjęcia główne przedstawia członków Ludowego Ruchu Wyzwolenia Sudanu (SPLM) przyjeżdżających na wiec w Dżubie, gdy Sudan Południowy przygotowuje się na swoją niepodległość. Zdjęcie autorstwa użytkownika Flickr United Nations Photo (CC BY-NC 2.0)

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.