Japońskie prawo pornograficzne dusi artystów

Fotograf mody Leslie Kee [en], który pracował z gwiazdami pop, takimi jak Beyonce [en] czy Lady Gaga [en], został zaaresztowany za sprzedaż nieprzyzwoitych zdjęć [en] w czasie swojej ostatniej wystawy. Odbyła się ona 4 lutego 2013 roku w Roppongi, w Tokio. Zgodnie z japońskim prawem, genitalia na wszystkich zdjęciach muszą być zamazane [en], tak więc prace Kee, które przedstawiały nagość, z powodzeniem takie prawo łamały.

Michelangelo's David photo modified by Keiko from wikimedia commons by Silmaril

Zdjęcie Dawida Michała Anioła zmodyfikowane przez Keiko z wikimedia commons, wysłane przez użytkownika Silmaril (CC BY SA 3.0)

7 lutego sprawę umorzono [en], jednak aresztowanie Kee wywołało debatę na temat artystycznej ekspresji i ogólnie pojętego japońskiego prawa pornograficznego. Oficjalnie znane jako Artykuł 175 [en] japońskiego Kodeksu Karnego, prawo zabrania dystrybucji, sprzedaży lub publicznego przedstawiania wszelkich nieprzyzwoitych materiałów.

Pracujący w Tokio Kee jest także znany z twórczości dotyczącej homoerotyki. Pisarz i dziennikarz @quitamarco napisał na Twitterze [ja]:

【拡散希望】レスリー・キー逮捕に抗議します。彼の表現行為がもたらしたLGBTの解放を、ポルノだとか猥褻だとかの尾籠な劣情を持ち込んで卑小化するのは、まったくの本末転倒の倒錯であると考えます。

<Proszę to rozważyć> Protestuję przeciwko aresztowaniu Lesliea Kee, którego artystyczna twórczość przyniosła wolność światu LGBT. Degradowanie jego pracy przez nazywanie jej “pornografią” lub “nieprzyzwoitością” z niedyskretnym pożądaniem to kompletny brak logiki i błąd, uniemożliwiający odpowiednią ocenę jej artystycznej wartości.

Inny użytkownik, @WildcatBooko, wskazuje [ja], że przez aresztowanie Lesliea policja ingeruje w sferę jego osobistego wyrazu:

@quitamarco  横レス失礼。今回のレスリーの写真集はあくまで私費出版として出されてるわけで、マスメディアの場で「猥褻な」写真を公表したわけではないはずです。今回の措置は、いわば私的な領域における表現の規制なわけで、そこに何とも言えないおぞましいものを感じます。

@quitamarco Jeśli chodzi o moją opinię, stwierdzam, że ta sprawa jest poważna, ponieważ Leslie nie sprzedawał “nieprzyzwoitych” zdjęć publicznie. Opublikował je w foto-albumie, którego wydanie sfinansował ze swoich prywatnych środków. Moim zdaniem to przerażające, ponieważ można uznać tę sprawę za kontrolę prywatności.

Pomijając pracę Lee, wystawa w Tokio jednego z najlepszych japońskich artystów [en] współczesnych, Makoto Aidy [en], także spotkała się z silnymi protestami. Jego twórczość jest znana z erotyki i kontrowersji.

25 stycznia 2013 roku PAPS [ja] (Organizacja Przeciwko Pornografii i Przemocy Seksualnej) opublikowała list, w którym sprzeciwia się wystawie Makoto [en], odbywającej się w Muzeum Sztuki Mori [en]:

Te prace to dziecięca pornografia. Są tym samym, co molestowanie dzieci i wykorzystywanie seksu w celach komercyjnych. […]

W serii “Dog” traktuje się kobiety i dziewczynki jak nierówne rodzajowi ludzkiemu; jak seksualne zabawki i zwierzęta. […] Ta wystawa to przykład dyskryminacji i upodlenia w stosunku do osób, które przeszły amputację lub są niepełnosprawne. […]

W tej sytuacji Muzeum Sztuki Mori, jako szanowana instytucja publiczna, organizując taką wystawę wysyła jasną wiadomość. […] Organizacja tej wystawy to aktywne uczestnictwo w czynieniu normalnymi dyskryminacji i przemocy, a także aktywne promowanie wykorzystywania seksualnego dziewczynek, przemocy względem kobiet, dyskryminacji i upodlenia osób niepełnosprawnych.

Organizacja wolontariuszy Institute of Contents Culture [ja] (Instyt Zadowolenia z Kultury), która zajmuje się wolnością artystów w Japonii, wydała oficjalne oświadczenie [ja] na temat kontrowersji wokół wystawy Makoto Aidy:

芸術作品に限らず、多くの表現や意見を楽しむことができるのは、表現の自由を保証する健全な社会があるからです。芸術家・会田誠氏の作品に対する批判がなされること、議論が巻き起こることは、私たちの社会が表現の自由が機能する健全なものである証左であり、そのことは歓迎すべきです。

しかし、今回の作品撤去要請は、他者が会田誠氏の作品を見て、考える機会、それ自体を奪おうとするものであり、議論を形成する機会をも奪おうとするものです。

表現の自由は、特定人の具体的な権利、人権を侵害しない限りは、最大限に保障されるべきであり、表現を見て、各人が自由に考え、批判を含め議論、討議する権利は守られなければなりません。

私たちは市民として、クリエイターとして「森美術館からの会田誠氏の作品撤去要請」に反対します。

Żyjemy w zdrowym społeczeństwie, które gwarantuje wolność artystom i to właśnie jest powód, dla którego sztuka może się cieszyć nie tylko różnorodnością prac, ale także różnorodnością opinii. Fakt, że pojawiła się krytyka względem twórczości Makoto Aidy to oczywisty dowód, że nasze społeczeństwo dotarło do miejsca, gdzie wolność wypowiedzi istnieje i powinna być witana z radością.

Jednak prośba, aby usunąć te prace, niszczy okazję do przedyskutowania lub przemyślenia ich znaczenia.

Wolność wypowiedzi należy zagwarantować w stopniu całkowitym, aż do miejsca, w którym narusza prawa jednostki. Widząc wyraz artystycznej ekspresji, powinniśmy cieszyć się gwarancją prawa, które pozwoli nam, zgodnie z naszą wolą, omówić i skrytykować dane dzieło z kimkolwiek zechcemy.

Sprzeciwiamy się prośbie, by usunąć twórczość Makoto Aidy z Muzeum Sztuki Mori, ponieważ jest on zarówno twórcą, jak i obywatelem.

Niektórzy uważają, że nie chodzi tu tylko o wolność artystyczną. Odwołanie wystawy fotograficznej Ahn Se-Hong na temat wygody kobiet [en] w maju 2012 roku, Koreanka @rinda0818 skomentowała w ten sposób [ja]:

会田誠展とニコンの安世鴻展、表現の自由とかで同じように語られてるけど本当にそうなのかな。人権がちゃんと守られてないこの国で、表現の自由は時々暴力になるんだけど。前者は作品、後者は抗議に対してそう思う。で、何となく違和感。

Narracja kontrowersji wokół wystawy Aidy Makoto i Ahn Se-Hong należy do kategorii wolności sztuki, ale czy naprawdę o to tu chodzi? W kraju, w którym nie chroni się [podstawowego] prawa człowieka, wolność sztuki czasem może przybrać gwałtowny przebieg. Dla jednych sztuka to przemoc, dla drugich – protesty przeciwko wystawom to przemoc. Wydaje mi się, że coś jest nie tak.

Under Japanese law pictures of genitalia must be censored or blurred, which has given rise to its own genre of pornography. By Flickr user eliazar. (CC BY 2.0)

Magazyny pornograficzne z zamazanymi zdjęciami; zdjęcie z typowego japońskiego sklepiku. Źródło: Flickr, zdjęcie użytkownika eliazar (CC BY 2.0)

Kolejny tweet użytkownika @tatangarani [ja] dotyczy obu spraw: Makoto i Leslie. Tatangarani twierdzi, że wymienione japońskie regulacje prawne idą w złym kierunku:

会田誠もレスリーも。クローズドな場所で売ってる芸術作品やアートをグロだ、エロだと取り締まるなら、子供の手が届く範囲でオープンに売られてるコンビニに山とあふれるヘアヌード掲載週刊誌はアリなの?パレンタルロックの存在も仕様も知らない親が、子どもに与えるPCはアリなの?根本間違ってる。

 Jeśli sztukę Aidy i Lesliea, którą sprzedawano w zamkniętych zaułkach, uznaje się za obraźliwą i niewłaściwą, dlaczego setki czasopism z nagimi zdjęciami można kupić w sklepiku na rogu. Dlaczego rodzice uważają, że dawanie komputera dzieciom jest w porządku, skoro nie mają pojęcia czym jest ochrona rodzicielska? To są podstawowe błędy!

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.