Ten post to część naszej specjalnej relacji Rewolucja w Tunezji  2011.

23 października 2011 roku Tunezyjczycy wybrali zgromadzenie odpowiedzialne za stworzenie projektu nowej konstytucji po tym, jak obalona została dyktatura Ben Alego.

Teraz, pięć miesięcy później, zgromadzenie zaczęło dopiero zapoznawać się z propozycjami projektu. Jednak brak porozumienia co do pierwszego artykułu konstytucji spowalnia jego pracę, a cały kraj debatuje na temat islamu i arabskiej tożsamości.

Bloger Mohamed Ali Charmi przejął inicjatywę i zaproponował pierwsze trzy artykuły na swoim blogu, bidules8. W swoim poście [ar], El Cherni proponuje, by Tunezja pozostała państwem świeckim, którego religią jest islam, a oficjalnym językiem – język arabski. Podkreśla także, jak ważne jest to, aby Tunezja była otwarta na inne cywilizacje i kultury: północnoafrykańskie, afrykańskie, arabskie, śródziemnomorskie i wreszcie europejskie. W pierwszym artykule Charmi przypomina również o wyglądzie tunezyjskiej flagi. Być może jest to reakcja na znieważenie tunezyjskiej flagi przez salafickiego studenta, który obniżył flagę tunezyjską, a zamiast niej zawiesił czarną flagę ruchu salafickiego.

Tunezja świętuje Dzień Niepodległości – 20 marca

Charmi uważa, że drugi artykuł konstytucji powinien chronić wolność i godność wszystkich obywateli Tunezji.

Według niego powinien zagwarantować [ar]:

- Prawo do dobrego życia, własności prywatnej, obrony, otwartego dostępu do informacji, równości w dostępie do zatrudnienia, opieki zdrowotnej i edukacji.                                        – Fizyczne bezpieczeństwo  i zakaz stosowania jakichkolwiek  fizycznych czy też psychicznych tortur.             – Wolność wyznania, słowa, prasy, publikacji, ruchów społecznych, manifestacji, działalności związków zawodowych, partii politycznych, stowarzyszeń, kolektywów, zrzeszeń bez względu na wyznanie, płeć i  kolor skóry,  jeżeli tylko są one pokojowe i nie wzywają do nienawiści, przemocy i konfliktów, zaprzeczając takim podstawowym wartościom, jak wolność i równość.

Trzeci artykuł podkreśla, że Tunezja pozostaje republiką i zachowuje ustrój demokratyczny, który oznacza pluralizm  i pokojowe przekazywanie władzy. Zatwierdza trójpodział władzy i określa jako przestępstwo każdą próbę zmiany tego porządku.

Ewidentny rozłam pomiędzy dwoma końcami politycznego spektrum w Tunezji odzwierciedla rozłam tunezyjskiego społeczeństwa na dwie części, które oddalają się od siebie coraz bardziej z powodu braku inicjatyw próbujących przybliżyć wzajemne porozumienie. Dlatego też, kolejny raz, społeczność tunezyjskich internautów zajmuje własne stanowisko w ważnych kwestiach i próbuje wpłynąć na polityków, by wybrali rozwiązania, które będą najlepsze dla Tunezyjczyków.

Ten post to część naszej specjalnej relacji Rewolucja w Tunezji 2011.