Jesteś europejskim migrantem przed czterdziestką? “Pokolenie E” chce poznać twoją historię

"Why Generation E? E stands for Europe, Expat, Erasmus, Exodus, Escape. We start from the -slightly romantic- assumption that the young European 'expats' are laying the foundations of the future European social fabric."

Dlaczego “Pokolenie E”? Litera “e” kojarzy się ze słowami “Europa”, “ekspatriant”, “Erasmus”, “eksodus” czy  “emigracja”. Wychodzimy z założenia-być może nieco romantycznego-że młodzi “ekspaci” stworzą podwaliny nowej struktury europejskiego społeczeństwa. 

Zastrzeżenie: autorka tego tekstu pracuje przy realizacji projektu GenerationE.eu.

Każdego dnia setki mieszkańców południowej Europy pakują dobytek i wyruszają do innych krajów Unii Europejskiej w poszukiwaniu lepszego jutra. Tendencja ta jest najwyraźniejsza na obrzeżach Europy – w Portugalii, Włoszech, Grecji, a zwłaszcza Hiszpanii, gdzie w ostatnich czterech latach postępujący kryzys ekonomiczny i wysoka stopa bezrobocia skłoniły do wyjazdu setki tysięcy ludzi w wieku produkcyjnym.

My, pomysłodawcy projektu, nazywamy ich “pokoleniem E” (“Generation E”). Są pochodzącymi z Europy “ekspatami” tj. dobrowolnymi emigrantami, którzy, korzystając z fundamentalnego prawa Unii Europejskiej do swobodnego przepływu osób, zdecydowali się budować swoją przyszłość na terenie Europy, ale nie w rodzimym kraju. Trudno jednak prześledzić ich dalsze losy – pomiędzy zainteresowanymi państwami krążą wprawdzie szacunkowe dane, ale brakuje dokładnych, międzypaństwowych map i statystyk.

GenerationE

Pokolenie E

“Pokolenie E” to niezależny, międzynarodowy projekt badawczy poświęcony młodym europejskim migrantom. Został stworzony przez journalismfund.eu w celu zgromadzenia aktualnych danych na temat przepływu ludności w Europie, ale też zebrania historii młodych Europejczyków, którzy zdecydowali się żyć za granicą.

8 września 2014 międzynarodowa grupa dziennikarzy rozpoczęła kampanię mającą zachęcić młodych ekspatriantów z Portugalii, Włoch, Grecji i Hiszpanii do dzielenia się historiami o przekraczaniu granic – dziś raczej umownych – między państwami Starego Kontynentu i początkach nowego życia w obcym kraju.

Wewnątrzeuropejski eksodus?

Skala migracji jest trudna do oceny, ale prawdopodobnie znacznie większa i istotniejsza niż się powszechnie sądzi. Najwyższa Rada Badań Naukowych (CSIC) Hiszpanii (kraju, który w latach 2010-2013 oficjalnie opuściły około 102 tysiące ludzi w wieku 20-40 lat) uważa, że lokalne źródła “znacząco niedoszacowują” to zjawisko. 

Es más probable que la cifra se acerque a las 700.000 personas entre 2008 y 2012 que a las 225.000 estimadas por fuentes oficiales.

Najprawdopodobniej w latach 2008-2012 wyemigrowało ok. 700 tysięcy Hiszpanów, a nie, jak podają oficjalne źródła – 225 tysięcy.

Od 2010 roku Włochy oficjalnie opuściło 135 tysięcy mieszkańców, ale udostępniane statystyki nie biorą pod uwagę tych, którzy nie zmieniają miejsca zameldowania na drodze urzędowej. “Szacuje się, że w rzeczywistości liczba ta jest przynajmniej dwa razy większa” – pisze w “Il Fatto Quotidiano” włoski dziennikarz Jacopo Ottaviani, koordynator projektu “pokolenie E”, który sam również należy do “ekspatów”.

Nel Regno Unito, il primo paese destinazione per gli italiani in fuga, il console italiano a Londra Massimiliano Mazzanti ha notato che gli italiani «ufficialmente iscritti all’Aire sono in tutto 220mila, mentre le stime sono di oltre mezzo milione a livello Paese e di 250mila nella capitale». Non a caso il sindaco della City Boris Johnson ha accolto in aprile il premier Renzi dandogli il benvenuto nella «sesta città italiana». Come se una città come Genova fosse stata trapiantata tra i quartieri di Londra.

Wyjeżdżający z kraju Włosi najczęściej udają się do Wielkiej Brytanii. Konsul Włoch w Londynie, Massimiliano Mazzanti, mówi, że choć liczba jego rodaków mieszkających w Zjednoczonym Królestwie i oficjalnie zarejestrowanych w AIRE (spisie Włochów mieszkających za granicą) wynosi 220 tysięcy, szacuje się, że jest ich ponad pół miliona, a w samym tylko Londynie około 250 tysięcy. To tak, jakby miasto wielkości Genewy przenieść między dzielnice Londynu. Nie zaskakuje więc, że burmistrz stolicy Anglii przywitał przybyłego w kwietniu z wizytą premiera Renzi'ego słowami: “Witamy w szóstym co do wielkości mieście Włoch”. 

Z niespełna 10,5-milionowej Portugalii wyemigrowało 2,3 miliona ludzi (20,8%), co zapewniło jej drugie miejsce (wyprzedziła ją jedynie Malta) na liście krajów członkowskich Unii Europejskiej o najwyższym odsetku ekspatriantów. Według oficjalnych danych w ostatnich czterech latach około 107 tysięcy młodych dorosłych (osób w wieku 20-40 lat) wyjechało na stałe, a drugie tyle zdecydowało się na tymczasowy pobyt czy zatrudnienie za granicą. 

Dane o przepływie ludności w Grecji, gdzie stopa bezrobocia wśród młodych ludzi jest jedną z najwyższych w Europie (prawie 60% w 2013 roku), również nie są kompletne, o ile w ogóle istnieją. Zapytany o to przez naszych ateńskich reporterów grecki urząd statystyczny odpowiedział, że nie prowadzi ewidencji migrantów.  

Opowieści “pokolenia E”

Sofia Gkiousou, mieszkająca w Londynie Greczynka, stwierdza na blogu New Diaspora: “Decyzja o wyjeździe za granicę jest bardzo osobistą kwestią, mającą wpływ na życie każdego migranta”. Co więc skłania ich do opuszczenia ojczyzny? Co daje nadzieję na lepsze jutro? Jakie trudności napotyka dziś europejska diaspora? 

“Pokolenie E” to większa grupa niż obejmujące urodzonych między 1980 a 1994-99 “pokolenie Y”, najlepiej opisane przez portugalską dziennikarkę Anę Cristinę Pereirę. Projekt ma rzucić światło na losy dzisiejszych migrantów urodzonych po 1974 roku, kiedy to obchodzono dwudziestą rocznicę upadku dyktatury w Portugalii, Grecji i Hiszpanii.

Jego podsumowanie zostanie opublikowane pod koniec października przez “Il Fatto Quotidiano” (Włochy), “El Confidencial” (Hiszpania), “RadioBubble” (Grecja) oraz “P3/Público” (Portugalia) i będzie zawierało fragmenty opowieści emigrantów, dokładne dane (zobrazowane za pomocą map i interaktywnych wykresów), a także wywiady z researcherami i osobami stanowiącymi europejskie prawo migracyjne. 

Jeśli nie skończyłeś jeszcze 40 lat i w ostatnich latach opuściłeś Portugalię, Włochy, Grecję lub Hiszpanię, opowiedz nam swoją historię. Jeśli masz przyjaciół należących do “pokolenia E”, zachęć ich do podzielenia się radościami, planami, nadziejami i lękami. Można to zrobić na oficjalnej stronie internetowej projektu (dostępna w języku portugalskim, greckim, włoskim, hiszpańskim i angielskim), na stworzonych na Facebooku profilu i grupie oraz, używając hashtagu #GenerationE, na Twitterze. Podziel się swoją historią!

Projekt jest realizowany przy wsparciu Journalismfund.eu.

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.